Historie van de Stichting

In de jaren dertig van de vorige eeuw woonde Ben Kluit met zijn ouders in de Breestraat in Leiden. Hij ontmoette een onbekende dame die dezelfde achternaam had. Uit nieuwsgierigheid naar de familieband bezocht hij haar. Voor zover zij wisten, hadden zij geen gemeenschappelijke voorouder. Ben raakte hierdoor geïnteresseerd in de stamboom der ‘Kluiten’.

In de jaren vijftig begon hij met systematisch onderzoek. De opkomst van de telefoon in de jaren zestig hielp hem. Via deze nieuwe techniek legde hij vele contacten in het land. Veel Kluiten hielpen hem vanaf dat moment aan informatie over hun afstamming. Ben bezocht archieven in het hele land en legde een eigen Kluitenarchief aan, dat steeds groter werd en meer en meer bijzonderheden over de levens van voorouders begon te bevatten.

De Rotterdamse meelmolenaar Gerrit van Driel-Kluit was één van Ben’s belangrijkste supporters. Ben woonde inmiddels met zijn vrouw in Smilde (Drente). Op Gerrit’s voorstel begon Ben succesvolle familiereünies te organiseren in de diverse provincies en richtte hij de familievereniging ‘Cluyt’ op. Veel reünisten werden lid en
ondersteunden zo op financiële wijze het onderzoek. Er verscheen dankzij de hulp van Frank Kluit uit Ermelo een boek over de Brielse familie Kluit. Van de Dordse en Hoekschewaardse familietakken verschenen later in ruwe vorm drukwerken.

In 1989 zocht Ben hulp voor zijn onderzoek en voor de organisatie. Het reizen, onderzoeken en organiseren werd hem te bezwaarlijk. De vereniging werd omgevormd tot de familiestichting Cluyt. Het bestuur zorgde voor digitalisering van het inmiddels omvangrijke archief. Het familietijdschrift Casa Clutia kreeg vorm en er kwamen deelreünies, landelijke reünies en andere activiteiten, verspreid over het hele
land.

Toen Ben de scepter overgaf aan het nieuwe bestuur waren in het archief gegevens opgenomen over ongeveer 6000 voorouders en aanverwanten. Inmiddels is dat aantal – mede dankzij internet – verder uitgegroeid tot ruim 15.000!